Dlaczego mówimy o wielu ekologiach, a nie o jednej? Trudno jest sprowadzić do jednego sposobu działania i myślenia liczne relacje, w które wchodzimy ze środowiskiem. Ta złożona całość, której jesteśmy częścią, potrzebuje do badania narzędzi więcej niż jednej dyscypliny. Środowisko to nie tylko – ludzie, ale także zwierzęta, rośliny, innego rodzaju materia oraz wszelkie zależności i siły działające pomiędzy.
Mówiąc o ekologiach nie sposób pominąć Antropocenu. To wydzielona przez badaczy epoka, w której wpływ człowieka na środowisko zaczął być określany jako tak inwazyjny, że skutki działania naszego gatunku uznano za nieodwracalne dla przyszłości planety. Niektórzy naukowcy twierdzą, że momentem początkowym dla antropocenu była nauka intensywnej uprawy rolnictwa, dla innych wiąże się on z rewolucją przemysłową i powstaniem maszyny parowej.
Świadomość globalnego wpływu człowieka na środowisko otworzyła drogę dla ekologii i zrozumienia tego w jaki sposób siły natury oddziałują na nas, współtworząc historię ludzkości (co dobrze ilustruje seria wydarzeń wokół wybuchu islandzkich wulkanów). Pojęcie natury, takie jakie znamy, jest produktem systemu kapitalistycznego, który spowodował, że stała się ona wyalienowanym od człowieka tworem; czymś co miało funkcjonować poza polityką i relacjami społecznymi. Coraz częściej jednak zdajemy sobie sprawę z tego, że to co miało być wydzielone, wymyka się, ludzki wpływ na środowisko nie jest jedyny i najważniejszy, a przy użyciu technologii tworzymy coraz bardziej złożone systemy pokrewieństwa między różnymi gatunkami.
projekt: Monika Zawadzki
Pierwszy dzień konferencji poświęcony będzie miastu jako środowisku do życia, w którym coraz bardziej istotną rolę odgrywają – tworzone oddolnie – platformy edukacyjne. Pytanie, na które będziemy szukać odpowiedzi to: w jaki sposób tworzyć miejskie instytucje, które działają jednocześnie w kulturowym, społecznym, przestrzennym, politycznym wymiarze? Dzięki elastycznej formule działania, włączaniu do współpracy ekspertów i osób o różnych kompetencjach, instytucje te potrafią precyzyjnie odpowiedzieć na potrzeby mieszkańców, proponując często innowacyjne rozwiązania. Uczą one różnych sposobów partycypacji, ekologicznego projektowania wspólnych przestrzeni, myślenia o mieście-wspólnocie, uzależnionym od swojego otoczenia, ale nie bezmyślnie je eksploatującym.
W drugim dniu konferencji zastanowimy się w jaki sposób ekologie odnoszą się do praktyk artystycznych oraz czym jest ekologiczna praca z estetyką. W jaki sposób ekologia może wpływać na relacje pomiędzy nami, a naszymi ciałami, innymi ludźmi, maszynami i technologiami? Jeżeli sztuka to niewerbalny sposób komunikowania się ze światem, praca na wyobraźni, chętnie włączająca myślenie utopijne, tworząca nowe relacje i projektująca działania dotyczące naszej przyszłości, to powinniśmy wykorzystywać jej potencjał do tworzenia innych definicji historii, do analizy relacji w jakie wchodzimy z czynnikami nie-ludzkimi oraz opisywania złożonych systemów samoorganizacji.